Start na Igrzyskach Olimpijskich jest marzeniem każdego sportowca. Ja sportowcem zostałem w wieku 15 lat i już wtedy zacząłem marzyć o występie na Igrzyskach Olimpijskich… Perspektywy na realizację tego celu nie były najlepsze, wychowywałem się w malutkiej miejscowości na Pomorzu, bez dostępu do infrastruktury sportowej oraz klubów sportowych. Miałem za to ogromne pragnienie, silną wolę oraz byłem skłonny poświęcić wiele i pracować bardzo ciężko, nawet jeśli istniał tylko cień szansy na powodzenie. Samozaparcie doprowadziło mnie do tego ,że po dwudziestu latach od rozpoczęcia przygody z bieganiem osiągnąłem swój wymarzony cel. Stanąłem na starcie maratonu olimpijskiego, przebiegłem cały dystans i przekroczyłem wymarzoną linię mety!

Po maratonie w Walencji w grudniu ubiegłego roku podjąłem decyzję o tym ,że wracam do prowadzenia siebie samego. To była ostatnia szansa na wywalczenie przepustki na Igrzyska Olimpijskie w Tokio i stwierdziłem ,że muszę wrócić do tego co działało najlepiej. Rozpocząłem planowanie przygotowań i określiłem jasno cel… W kwietniu stanąć na starcie maratonu w Dębnie i pobić rekord życiowy !

                Pomysł wystartowania w Mistrzostwach Polski w biegu na 10km wpadł mi do głowy dwa dni przed startem w wyniku ponownego otwarcia zapisów… Stworzyło mi to okazję do podjęcia najbardziej spontanicznej decyzji w mojej karierze. Byłem w tak mocnym treningu ,że zastanawiałem się czy to w ogóle ma prawo się udać. Ostatecznie stwierdziłem ,że decyzję podejmę kolejnego dnia na treningu w przeddzień mistrzostw! Wykonałem 18kilometrowy rozruch, po którym zdecydowałem się na podróż do Poznania. Dzięki podjętej decyzji cieszyłem się kolejnego dnia z szóstego medalu na dystansie 10km w swojej karierze!

Gdy masz już na koncie kilka medali Mistrzostw Polski Twoje myśli zaczynają zataczać trochę szersze kręgi, chcesz sięgnąć po coś więcej. W grudniu 2005 roku moim celem było zdobycie medalu Mistrzostw Europy. Indywidualnie było to na pewno zadanie bardzo trudne aczkolwiek nie niewykonalne. Drużynowo za to mieliśmy zdecydowanie większe szanse. W Polsce nigdy dotąd żadna reprezentacja nie zdobyła medalu w klasyfikacji drużynowej. Jedynymi medalami pochwalić się za to mogła Justyna Bąk. My chcieliśmy to zmienić...